|
نگاهی به زندگی این که برای مردم دنیا این روزها چه چیزهایی بیشتر اهمیت دارد موضوعی است که باید در مجالی دیگر به آن بپردازیم اما به هر حال باید گفت فوتبال و جام جهانی دارای اهمیت بسیار زیادی برای اهالی این کره خاکی است تا آنجا که برخی آمارها می گویند گاهی تا چند میلیارد نفر درگیر نتیجه یک بازی می شوند و صدها میلیون نفر آن را به طور مستقیم تماشا می کنند.
بگذارید زودتر بگویم که این یک یادداشت ورزشی نیست بلکه بر عکس کاملا سیاسی است.
واقعیت آن است که صاحبان رسانه ها و متفکران مستقر در اتاق های فکر غربی نگاه دیگری هم به این تعداد تماشاگر و مشتاق فوتبال دارند . آنها در حقیقت می خواهند ماهی خود را از این آبگیر صید کنند و به همین دلیل است که به سادگی برخی کشورها در نقطه مرکزی توجه رسانه ها واقع می شوند. رسانه های غربی می دانند که کشوری مثل ایران با ورود به جام جهانی می تواند برای خیلی از مردم دنیا که آن را نمی شناسند شناخته تر شود به همین دلیل می کشوند چهره دیگری از ایران ارایه دهند. این چهره در واقع نباید با آنچه تاکنون از سوی آنها ترسیم شده متفاوت باشد. از نظر رسانه های غربی و مخاطبان آنها، ایران یک کشور عقب مانده ، فقیر و متعصب مذهبی است . خب برای جلوگیری از عدم ترمیم این تصویر چه باید بکنند؟ بهترین راهکار آن است که به جای بازی خوب ایرانی ها فرهنگ یا نوع رفتار اقتصادی و اجتماعی آنها واژگونه جلوه داده شود. به همین دلیل است که درست یک روز بعد از مراسم قرعه کشی جام جهانی صفحه فیس بوک مجری برنامه پر از فحش می شود تصویری که این کار در ذهن مخاطبی که تا کنون به ایران سفر نکرده یا درباره آن چیز زیادی نخوانده ایجاد می کند چه تصویری است؟ او می گوید: ایرانی ها چقدر بی ادب و بی فرهنگ هستند البته ما هم در کشورمان و به زبان فارسی که مخاطبان غربی اصلا چیزی از ان نمی دانند حسابی از خودمان دفاع کردیم که این کار کار مردم ایران نبوده است اما فایده ای ندارد چون اولا آنها زبان فارسی را نمی فهمند، ثانیا به رسانه های ما دسترسی ندارد و ثالثا زور رسانه های ما آنقدر نیست که در مقابل هجمه ایجاد شده بایستد و مسیر را تغییر دهد. خیلی ساده بود یک مراسم پرطرفدار تلویزیونی به یک شوی ضد ایرانی بزرگ بدل شد که ذهنیت همه مخاطبان را تخریب کرد. فارغ از این که آیا آن کامنت ها را ایرانی ها گذاشته بودند( که من شک دارم) یا این که یک وضعیت برنامه ریزی شده بود. امااین تنها گام طراحان رفتارهای رسانه ای و هدایتگر ذهن مخاطب نیست ما باید کشوری فقیر نشان داده شویم و پروژه بعدی هم همین است لذا بهانه لباس تیم ملی به صدر اخبار رسانه های مختلف منتقل می شود. این که کدام دانشمندی در وزارت ورزش ما چنین پاس گلی را به رسانه های غربی داده مهم نیست ولی مهم این است که الان ما در دنیا به عنوان کشوری فقیر نشان داده شدیم که حتی نمی توانیم از پول نفتمان هم درست استفاده کنیم. آنقدر فقیر هستیم که نمی توانیم 7 دست لباس که احتمالا 7 میلیون تومان هم نخواهد شد به تیم های مقابل خودمان هدیه کنیم( البته اگر از مرحله اول سعود کنیم) ببنید نشریه «بیلد» آلمان در این باره چه چیزی نوشته است: دلیل این ممنوعیت «شرم‌آور» برای کشوری که غنی از نفت است مشکلات مالی برای تهیه پیراهن بیشتر است. علی کفاشیان هم در توضیح این ماجرا گفت: ما نمی‌توانیم در هر بازی به بازیکنان‌مان یک پیراهن بدهیم و بازیکنان باید در استفاده از پیراهن صرفه‌جویی کنند. بعضی ها در کشور ما فکر می کنند حرف زدن یعنی این که زبان را در کام بچرخانی . بعضی ها هم فکر می کنند همین که بتوانی ماهی چند میلیون توامان جفت و جور کنی می توانی رسانه بزنی و همه دنیا را هدایت کنی. این ها نمی دانند که ممکن است از بین صد نفر بتوان 20 دانشمند هسته ای تربیت کرد اما از همین جمع شاید هرگز نشود یک استراتژیست رسانه ای تربیت کرد. چه کسی متولی این موضوع در کشور ماست؟ آیا هواسمان هست که ممکن است جام جهانی برزیل به محل تخریب شدیدتر ایران تبدیل شود تا همه حضور میلیاردی ما در این جام به ضررمان تمام شود؟ باور کنید باختن در یک مسابقه ورزشی خیلی کم اهمیت تر از این اتفاقاتی است که تا کنون در حاشیه حضورمان در برزیل رخ داده است البته این پروژه ادامه دارد و من نگرانم که باز هم ما را مضحکه دنیا کنند لذا خواهش می کنم در حساب کردن پول هتل محل اقامت بازیکنان و میهمانان تعلل نکنید وگرنه آن هم به یک آبروریزی بزرگ بدل می شود. مواظب باشی کسی پناهنده نشود وگرنه بازهم یک آبروریزی دیگر رخ می دهد مراقب باشید بین اعضای تیم دعوا نشود و کسی قهر نکند وگرنه به خشونت و تندخویی هم متهم خواهیم شد. مراقب باشید به خاطر یکی دو میلیون تومان پول کسی علیه کسی مصاحبه نکند وگرنه بازهم ما و رسانه های غربی تنها می مانیم مواظب باشید دکتر تیم به موقع حاضر باشد مواقب باشید کسی از هواپیما جا نماند مراقب سوخت هواپیما و اجازه پرواز آن باشید وگرنه بازهم آبروریزی خلاصه مراقب خیلی چیزها باشید به نظر من یکی بشود متولی کار تا هم قدرت داشته باشد و هم اگر خرابکاری شد از او پاسخ بخواهیم وگرنه هر اتفاقی بیافتد می شود حکایت کی بود کی بود من نبودم از من گفتن بود...
<** ادامه مطلب... **> <** ادامه مطلب... **> <** ادامه مطلب... **> موضوع مطلب : مسعود بصیری, رسانه, سیاست, جام جهانی برزیل یکشنبه 93 اردیبهشت 21 :: 4:32 عصر :: نویسنده : مسعود بصیری
درباره وبلاگ  منوی اصلی آخرین مطالب پیوندها لوگو 
آمار وبلاگ بازدید امروز: 7
بازدید دیروز: 6
کل بازدیدها: 207931
 |
||
 |
