سلام آقاي بصيري . من خودم هم به اين اصل معتقدم كه شايدم هرگز فردا نياد.
ولي چاره ندارم . غم از دست دادن عزيزم . برام اينقدر سخته كه توان حرف و هر كاري رو ازم گرفته .
از خدا ميخوام به همه مادران و نزديكان اين عزيزان هم صبر عنايت كند .
چون خيلي سختهههههههههههههههههههههه
خيلي سخته كسي كه تا ديروز باهاش حرف ميزدي و باهاش شوخي ميكردي . حالا فقط خاطره قشنگ تو باشه
من هنوز خودمو پيدا نكردم . هنوز نميتونم باور كنم .
بعد از گذشتن 120 روز هنوز دلم گواه به بودن رضا رو ميده .
واقعا هم زنده هستن و در بين ما .
من كه هميشه توي اين مدت از خدا خيلي خواستم كه منو هم مهمون اين عزيزم كنه .
شما هم برام دعا كن .
ميدوني . ؟؟؟؟ ميدوني . خسته شدن يعني چي؟
ميدوني از زندگي جز مردگي چيزي نفهميدن يعني چي؟
نمينويسم كه داغ دوستانم رو تازه نكنم .
نمينويسم كه اونها رو عذاب ندم . و فقط به اين باور باشن كه زنده ام و دارم نفس ميكشم . همين!
من هم به شما . اين . فاجعه رو تسليت ميگم . ميدونم كه اين اتفاق تكرار شدني هست !!!!!
كاشششششششششششششششش كاش به جاي يكي از اون گلها من بودم . كاشششششششششششش