چند تا عکس زیر را گذاشتم که حوصلتون از دیدن وبلاگ سر نره و تنوعی شده باشه .شاید از خوندن خسته شده باشید البته عکسهای زیادی را به مرور در کامپیوترم ذخیره کرده ام که بعضی ها واقعا جالبن البته از زوایای مختلف اجتماعی واینکه تعریف ما از جالب چی باشه. شاید ((قابل تامل ))کلمه بهتری باشه

اگه عکسای زیر مورد استقبالتون قرار گرفت بقیه را هم به مرور روی وبلاگ می گذارم  

این یکی مال جنگهای داخلی کامبوجه

برای این هم بهتره توضیحی ندم خودش به اندازه کافی گویاست

 واما در مورد این عکس باید توضیحاتی را ضمیمه کنم

کوین کارتر عکاس این عکس برای عکاسی از قحطی زدگان کشور سودان به آنجا رفته بود که در پشت تعدادی درخت صدای زمزمه واری شنید. وقتی به جستجوی آن پرداخت دختر لاغری را دید که تلاش می کرد تا خود را به مرکز غذا رسانی برساند. او دولا شد تا از آن کودک عکس بگیرد. در همین هنگام یک لاشخور در نزدیکی او به زمین نشست. او در حالیکه به دقت طوری رفتار می کرد که پرنده نترسد، خود را در شرایطی قرار داد تا بهترین تصویر را ثبت کند. او بعد ها اظهار کرد که 20 دقیقه در همانجا منتظر ماند تا عکسی بگیرد که در آن لاشخور پرهایش را گشوده باشد، اما این اتفاق هرگز نیافتاد. پس از گرفتن عکسهایش پرنده را فراری داد و همچنان می دید که دختر بچه به تقلایش ادامه می دهد. پس از آن به سایه درختی رفت، سیگاری گیراند و با خدایش حرف زد و گریه کرد. دختر او می گوید: «پدر پس از آن ماجرا دچار افسردگی شد، و همیشه می گفت که دلش می خواهد مرا رد آغوشش بفشارد.»
درتاریخ 26 مارس 1993، روزنامه نیویورک تایمز این عکس را به چاپ رساند که کوتاه زمانی پس از آن توسط روزنامه های بسیاری تجدید چاپ شد.
کوین کارتر عکاس این عکس در 13 سپتامبر 1960 در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی متولد شد. کوین با تعداد دیگری عکاس گروهی را راه اندازی کرد که از اتفاقات خبری آفریقای جنوبی عکاسی می کردند. طی این دوران آنها بسیاری از درگیری های و ماجراهای نژاد پرستانه کشورشان را عکاسی کردند.
او پس از دریافت جایزه پولیتزر برای همین عکس در ساعت 9 شب 27 جولای 1994، تقریبا یک سال پس از انتشار عکس خود کشی کرد