ارنست شاوبری ستاره شناس معروف می گوید اگر تعدادتمام شن ها وسنگریزه های زمین را در عدد یک میلیون ضرب کنیم تقریبا به تعداد ستاره های کهکشانها نزدیک شده ایم

دانشمندان ستاره شناس اخیرا کهکشانی را کشف کرده اند که اندازه خورشید آن صد میلیون برابر خورشید کهکشان راه شیری است

حدود دو میلیون سال از پدید آمدن بشر گذشته است دراین دو میلیون سال چند میلیارد انسان بوجود امده و مرده اند و تقریبا ما در حال خوردن نسلهای گذشته خود هستیم بدون اینکه هیچگاه به این مسئله توجه کرده باشیم

با این تفاسیر اکنون ما در کجای جهان ایستاده ایم و تمام غرور و نخوتمان چقدر بزرگ است؟

یک اتم ریزوناچیز

دویست متر زمین چقدر ارزش دارد؟ یا نه اصلا دویست هزار متر

چقدر از جهان خلقت مال ماست؟

آیا آدم مادی چیزی جز یک شکم سیر است و جایی برای لمیدن؟

چندیست فکر می کنم باید در افکارم تجدید نظر کنم به شدت نیاز به یک بازنگری در خودم دارم